Het laatste stukje

Op weg naar huis

Vanaf het vliegveld van Auckland rijden we gelijk iets naar het noorden, naar Matakana. Dit is een klein dorpje met veel wijn-, fruit- en honingboeren in de omgeving. In het vine center kan je bijna alle wijnen proeven uit de omgeving, dus voor het eten testen we een paar rode wijntjes. We slapen in een B&B en gaan na het ontbijt naar Goat Island. Dit is het eerste beschermde natuurgebied in zee van Nieuw Zeeland, in 1975 opgericht. Het kleine eiland ligt maar 100 meter van de kust. In de 30 jaar bescherming is het leven in dit stukje zee weer terug gekomen, het was namelijk bijna leeggevist. De universiteit van Auckland heeft hier dan ook hun mariene laboratorium omdat het uniek is om allerlei studies te doen. Sinds kort is hier een museum met uitleg over de kust en het leven in de zee geopend. Helaas is het gesloten omdat het alleen in het weekend open is. Wel kunnen we het water in, snorkelen naar de overkant, brr 18 graden, dus we huren een 3 mm pak. Gelijk bij de eerste blik onderwater zien we hele jonge pijlinktvisjes, 3 cm groot. Later ook veel eieren, herkenbaar omdat ze ook in de Oosterschelde te zien zijn. Achter een bepaalde rots ontmoeten we Monkey Face, de red snapper die al heel oud is en een karakteristieke mond heeft. We zoeken nog naar kreeft maar zien die niet zo snel en we krijgen het toch al koud dus laten het verder.

Dan naar Brick Bay, een wijnboer die ook een beelden route op het terrein heeft. Na een heerlijke lunch met de wijn natuurlijk, wandelen we door een stukje minibos langs wijnranken en een vijver en zien verschillende mooie beelden. We rijden langs de oostkust iets verder naar beneden en zoeken een B&B bij Orewa. We vinden een mooie kamer met uitzicht op een baaitje. De eigenaar Neil blijkt veel te weten over de sterrenhemel en laat ons 's avonds de manen van Jupiter zien door een telescoop. Fascinerend om de planeet te zien en z'n 4 manen als kleine sterren. Ook de maan ziet er prachtig uit, bijna vol, en door de telescoop zie je de kraters op het oppervlak. Neil heeft ook een model gemaakt om de verschillende stadia van de maan uit te leggen met de aarde die in 28 dagen draait tov de zon. We laten een deel van de gordijnen open 's nachts om eventueel de opkomende zon te zien vanuit het bed. We zien (rond half vijf) de kleuren in de lucht van donker via rood naar lichtblauw worden en slaap dan nog even verder.

Van Neil krijgen we wat tips mee om in Auckland te bekijken. Maar eerst rijden we naar de andere kant van de heuvel om een korte wandeling door het bos te maken. Hier worden de verschillende boomsoorten op een kaartje aangegeven. De Kauri's kunnen heel oud, groot en dik worden. Hier staat een holle kauri van zo'n 800 jaar oud. Nu naar Auckland terug. Het uitkijkpunt bij Devonport is mooi om het centrum van de stad te zien liggen. Toen we in oktober in het centrum waren konden we deze kant niet eens zien omdat het zo regende. Nu schijnt de zon met een aangenaam temperatuurtje van 21 graden. Dan naar het grote museum om de kunst van de Maori en Pacifische landen te bekijken. Hier zijn de allermooiste vondsten van sieraden, wapens, maskers, tapa kleden, geweven manden etc te zien. We lopen langs de herkenbare objecten van alle landen waar we geweest zijn en zien hoe de Maori leefde om een stukje over Nieuw Zeeland mee te krijgen. Een goede afsluiting van de trip. Nog even naar een hoog punt in de stad, de One Tree hill. Dit is een oude krater van een vulkaan waar vroeger de Maori hebben gewoond. Hier vandaan zie je ook de andere oude vulkanen over de stad verspreid.

En dan gaan we onze laatste nacht in op het zuidelijke halfrond. In de ochtend vliegen we in 11 uur naar Tokyo, waar we na een flinke rit met een snelle trein naar Ginza (centrum) nog iets van meepikken. Het hotel zoeken was een hele kunst tussen het vele neon en de onleesbare uthangborden. We eten in een japans restaurant ergens ver onder de grond waar ieder gezelschap in een hokje zit: men wil blijkbaar graag privacy tijdens het eten. Ja, en wat eet je dan als de vele kaarten met gerechten alleen in het japans zijn, met her en der gelukkig wat plaatjes? Ook engels sprekende bediendes zijn lastig te vinden, maar we krijgen uiteindelijk lekkere sushi en tampura en een heerlijk romig witbiertje van eigen brouwerij. En nu zijn we op de terugweg, Reindert heeft een lange verjaardag vandaag vanwege het tijdsverschil van 8 uur.

THUIS

Veel vragen die we onderweg ook al kregen zullen jullie ons ook gaan stellen, zoals wat het mooiste was, wat tegenviel en of het gebracht heeft wat we wilden. Om met dat laatste te beginnen. JA, alles wat we wilden zien of doen hebben we kunnen doen, soms nog beter dan we van te voren hadden gedacht. We denken dan aan het zwemmen met de walvissen in Frans Polynesie en Tonga, het duiken in met name Frans Polynesie, Solomons en Vanuatu, de natuur en traditionele cultuur en leefwijzes in Vanuatu en het eco eiland Tetepare (Solomons). Er was niet 'een mooiste' plek of land, elk had z'n eigen charmes en bijzonderheden. Wat viel er tegen? Eigenlijk niet veel, alleen hadden we van Fiji kwa duiken iets meer verwacht, maar met name het eiland Taveuni was toch wel bijzonder, boven- en ook onderwater.

Om dit alles te kunnen doen hebben we de afgelopen 15 weken heel wat gevlogen, 36 verschillende trajecten om precies te zijn. Dat is niet erg eco zul je zeggen, maar hoewel sommige stukjes misschien met een boot hadden gekund is vliegen nu eenmaal de enige manier om dit soort afstanden af te leggen. In totaal hebben we ongeveer 50.000 km gevlogen. Op al die plekken hebben we maar 13 nederlanders ontmoet en gesproken en dat vonden we erg weinig gezien de toch wel reislustige aard van onze landgenoten.

Op alle eilanden hebben we in 26 verschillende hutjes, bungalows, lodges, hotels en b&b's overnacht. Het eten was veelal wat er lokaal te krijgen is en dat was vaak vis, maar met name in de Solomons en Vanuatu was er ook veel lokaal rundvlees. En fruit was er in overvloed, heerlijk. We zijn ook wel een beetje 'doorweekt' want we hebben 55 duiken gemaakt en 8 walvis snorkeltrips (slechts 1 zonder walvissen). En natuurlijk de overige snorkeltochtjes bij o.a. Tetepare met de dudongs of zomaar omdat er toch altijd wel wat te zien is. En ja, we moesten soms ook het water in om wat af te koelen als we ons bruiningsuurtje hadden op het strand.

En wat heeft het dan gekost? Genoeg, maar dat is eigenlijk niet van belang want de belevenissen en ervaringen die we opgedaan hebben zijn toch niet in geld uit te drukken. Dus wie weet gaan we dit over een aantal jaren (na wat sparen) nog eens doen, maar dan ergens anders op onze aardbol.

Wij vonden het leuk dat je ons volgde tijdens deze reis en ook alle reacties op onze (soms wat lange) blogs gaf ons een soort verbintenis met thuis. We spreken/zien elkaar binnenkort want we zijn er weer!