Kadavu en Yasawas

We verlaten Taveuni en vliegen via Suva naar Kadavu. Toevallig hebben we hetzelfde vliegtuig als de vorige keer, herkenbaar aan een reparatie bij de vleugel en het nummer. Het stomme is dat we bij Suva opnieuw moeten inchecken, dat kon niet in Taveuni en dan komen we weer in hetzelfde vliegtuigje terecht!
De landingsbaan in Kadavu is kort, past precies op het stukje vlakke landstrook aan zee. We lopen over een weg(getje) het strand op en met natte voeten stappen we in het bootje. De trip duurt een uur, tegen de wind en golven in, gelukkig is het een redelijk vlak zeetje. We worden verwelkomd bij de baai met een luid BULA (hallo) en naar onze 'bure' gebracht. Het is een ruim huis tegen de heuvel gebouwd tussen de dichte begroeiing. Lunch wordt direct geserveerd in het hoofdhuis, sandwich en vers fruit. Het blijkt dat we de enige gasten zijn de komende dagen, een prive resort! Masie en Cema verzorgen ons goed met de maaltijden. Etenstijd wordt aangegeven met een traditonele trommelroffel die goed hoorbaar is in je bure. Al gauw horen we ook een papagaai in het bos om ons heen, en ja hoor, de Kadavu papagaai vliegt rond. Ook ijsvogeltjes zien we vliegen en de blaffende duif horen we alleen maar en zien we nooit.

Op zondag brengt Masi ons over de heuvel naar het dorp Tiliva, 10 minuten lopen langs de mangrove poeltjes, varkenshokken, huisjes en fragipanni's. We gaan naar de kerk. De eerste bel wordt geslagen door de pastoor op een oude lege duikfles, de laatste bel wordt begeleid met het roffelen op de boomstam-trommel door kinderen. Langzaam druppelen de dorpelingen binnen. De gezinnen komen niet tegelijk binnen. De mannen zitten op hun eigen plek, de vrouwen meer naar achteren en de kinderen zitten vooraan bij elkaar. Ze fluisteren en worden af en toe met een ssst van een ouder stil gehouden. Het voorzingen wordt hoog ingezet, de vrouwen volgen op die toon. Ergens midden in de dienst worden we in het Engels welkom geheten, we bedanken dat we aanwezig mogen zijn. De rest van de dienst is in het Fiji's. Tijd genoeg om de mensen te observeren. Opvallend is het kroeshaar hier in Fiji, dat zie je bijna niet in Tonga en FP. De zondagse blousjes zijn met fleurige Hawai motieven.

We duiken bij het Astrolabe reef, het 4e grootste aaneengesloten rif ter wereld. Bij de binnenkant van de passage zien we spaanse makreel en een grijze rifhaai, dat was het zo'n beetje, niet zo bijzonder hoewel het harde koraal er wel mooi uitziet. De tweede duik is van binnen naar het buitenrif, hier stroomt het behoorlijk zodat je hier ook soft koraal ziet en meer vis. We kunnen niet echt een veiligheidsstop maken vanwege de deining en stroming. Snel aanboord zodat we buiten de golven blijven die op het rif breken. We zijn niet zo onder de indruk, niet zoveel leven op het rif, misschien toch te verwend? De tweede duikdag varen we om Ono Island, dat voor het resort ligt, naar een paar bommies. Hier is het een doolhof van de ene bommie naar de andere, via tunneltjes, doorgangen en gewoon langs de wand die van 20 naar 6 meter loopt. Hehe, weer een paar nudibranches/naaktslakken. Bij de eierenkrans van de spaanse danseres zien we op de foto pas dat er ook nog een kleine nudi zat!

De laatste dag gaan we een eind kanoen, met z'n 2-en in 1 kano: het gaat prima zonder gekibbel, en dat na ruim 2 maanden. We snorkelen een stukje bij enkele mangrovebosjes en zien een kleine 'bleu spotted' rog met witte stippen, wat garnalen en kleine vis. Op een verlaten strandje maken we (Reindert) een kokosnoot open door er een flinke steen op te gooien zodat hij barst om hem daarna verder open te trekken. Een flinke klus want de buitenwand is erg taai. We eten/knabbelen lekker van het harde kokosvlees. Voor kokosmelk moet je een vrucht uit de boom halen en deze met een hakmes aan de bovenzijde openen zodat je de 'melk' kan drinken. Als je hem daarna openhakt is er een heerlijk zacht laagje jelly-achtig vruchtvlees.

We hebben hier geen internet verbinding, waardoor we een reservering voor onze laatste deel in Fiji niet kunnen regelen. Als we (na de boottocht en vlucht) weer in Nadi aankomen en naar het kantoortje gaan, blijkt dat de boot/catamaran die we nodig hebben voor de volgende dag volgeboekt is. We moeten dus een extra dag in Nadi doorbrengen. Dan komt mooi uit, dan kunnen we opzoek naar de kleine chocolade fabriek Adi. Ik (Mieke) had van Adi gehoord na het volgen van een chocoladeworkshop in Amsterdam van Vera Hofman. Dit fabriekje blijkt niet ver van het vliegveld te zijn waar we de eerste nacht aan de overkant slapen. Helaas moeten we verkassen want dit hotel is voor de tweede nacht vol. Onderweg naar het volgende hotel zoeken we met de chauffeur de fabriek. Het is op het industrieterrein en we vragen de weg precies aan de enige werknemer die net buiten loopt. De eigenaar Tomo is in gesprek met een klant maar onderbreekt het direct. Vooraf had ik al wel via mail contact gelegd, maar we hadden geen afspraak gemaakt. Er wordt speciale cacao uit Savasavu gebruikt, alles ambachtelijk bereid en met 'laughter and love' toevoegingen, niets kunstmatig. Hmmm, echte chocolade, dat hebben we lang niet geproefd. Ook een stukje met lime en chili is een heerlijke smaaksensatie. We vertrekken met 2 repen dure chocolade, 20 FJD = €8 per stuk: goedkoop is het niet. Hij levert dan ook aan chefs van luxe hotels die het voor desserts gebruiken. Volgende missie in de 'stad' is een nieuwe bikini want eentje is helemaal versleten. In Nadi stad slagen we niet tussen alle souvenirsshops, indiase kleding en enkele warenhuisjes. Wel in Denarau, een schiereiland vlakbij dat ooit mangrove is geweest en nu een golfcourt met megahotels, luxe privehuizen en een winkelcentrum bij de haven. Hier vandaan vertrekken we morgen ook met de boot naar de Yasawas.

De Yasawa eilanden liggen in een strook ten noord-westen van Nadi. De ferry is een grote boot waar veel jongeren uit Australie en Nieuw Zeeland opstappen, als backpakkers eilandhoppen. Het is net als bij de eilanden in Griekenland waar je van eiland naar eiland gaat. De eerste eilanden zijn niet meer dan een hoop zand met palmbomen waar een resort opstaat met strand voor de deur. Verderop zijn de eilanden vulkanisch en veel groter met dorpen erop. Wij hebben de Blue Lagoon Beach resort uitgekozen omdat deze op Tripadvisor als beste staat. En ja, hier is de originele film met Brooke Shields ooit opgenomen. Na 4,5 uur wordt je overgeladen en met een klein bootje naar het strand gebracht. Het is een populaire plek, we zitten tussen zo'n 45 toeristen uit allerlei windstreken. Wel wat anders dan ons 'prive' resort van vorige week. Er zijn zelfs twee Nederlandse vriendinnen waarmee het aantal ontmoetingen met landgenoten op negen komt. Hier is het luieren op het stand, snorkelen voor de deur, lekker eten tussendoor en entertainment in de avond. Zo komt het koor van het dorp, waar veel personeel vandaan komt, zingen op zondag vlak voor het diner. En na het diner wordt de 'openlucht' film democratisch gekozen, Water for Elephants heeft meer stemmen dan Top Gun. Popcorn komt voorbij en de avondbries waait lekker in je gezicht in de buitenbioscoop.

De laatste ochtend gaan we naar de Sawailau grotten. Dit is het enige limestone eiland in de Yasawa's. De grot is bijzonder door zijn schoonheid en het avontuur om er te komen. Je moet namelijk een stukje onderwater zwemmen van de eerste pool naar de tweede pool. Daar in de tweede pool is het donker, geen daglicht komt hier binnen. De 1,5 meter onderwater zwemmen is niet echt moeilijk, de gids duwt je bijna naar de plek waar de andere gids is die zorgt dat je je hoofd niet stoot. Met ons led-duiklampje zien we veel meer dan met het minilampje van de gids. Het plafond is 3 meter hoog en de wand is glad gewelfd. Dan zwemmen we verder door een tunneltje van 1 meter hoog naar een volgende pool waar een smalle lichtschacht is. De kleuren van de grot gaan van geel als zand naar rood van de aarde. De bodem is op zo'n 3 meter goed te zien in het heldere water met ons lampje. Na ons wordt het druk met veel groepen die liggen te wachten om het stukje onderwater te zwemmen. We zwemmen weer terug en gaan de koude grot uit naar de warme zon waar de lokale dames ondertussen hun sieraden en schelpen hebben uitgestald.

We sluiten het derde land van onze reis hiermee af en vertrekken morgen naar de Solomon Eilanden.